Colofn Fiona Gannon

Ry’n ni’n cymryd darlleniad y Sul yma o lythyr Paul at yr Eglwys yn Rhufain.

Roedd y Cristnogion hynny’n byw mewn amgylchiadau anodd a pheryglus, oherwydd gallai’r Ymerawdwr Rhufeinig, Nero ar y pryd, benderfynu eu herlid a’u dienyddio nhw unrhyw bryd. Pwrpas Paul, felly, yn y darn hwn oedd codi eu calonnau a’u hannog i ddal i gredu yn Iesu.

Rhufeiniaid 8:35-38

35 Oes yna rywbeth sy'n gallu'n gwahanu ni oddi wrth gariad y Meseia? Nac oes, dim byd! Dyw poen ddim yn gallu, na dioddefaint, cael ein herlid, newyn na noethni, peryglon, na hyd yn oed cael ein lladd! 36 Mae'r ysgrifau sanctaidd yn dweud:

“O'th achos di dŷn ni'n wynebu marwolaeth drwy'r amser;

Dŷn ni fel defaid ar eu ffordd i'r lladd-dy.”

37 Ond dŷn ni'n concro'r cwbl i gyd, a mwy, am fod y Meseia wedi'n caru ni. 38 Dw i'n hollol sicr fod dim byd yn gallu'n gwahanu ni oddi wrth ei gariad e. Dyw marwolaeth ddim yn gallu, na'r un profiad gawn ni mewn bywyd chwaith.

Os yw tîm pêl-droed cyffredin yn curo un mawr bydd y rheolwr neu’r chwaraewyr yn cael eu holi’n aml, ‘Sut curoch chi dîm â chymaint o sêr gyda nhw?’ A’r ateb bron bob tro fydd hwn: ‘Wel, mae ysbryd ein tîm ni’n arbennig iawn. Mae’n rhoi cymeriad cryf i ni.’

Yn ystod yr Ail Ryfel Byd gwnaeth seicolegwyr America lawer o waith i ddarganfod pa ffactorau oedd yn helpu eu milwyr i ddod trwy frwydrau a phrofiadau ofnadwy a brawychus. Ai eu cariad at America? Na. Ai meddwl am eu teuluoedd gartre? Na. Ai casineb at y gelyn? Na. Y ffactor pwysica oedd yr ysbryd a’r cyfeillgarwch rhwng y milwr unigol a’i ‘buddies.’ Doedd neb eisiau siomi ei fêts a’u gadael mewn cawl.

Mae aelodau eglwys yn debyg iawn i dîm neu griw o ffrindiau ar faes y gad. Mae’r ysbryd rhyngddyn nhw yn eu cynnal pan fyddan nhw’n profi tristwch neu gyfyngder o ryw fath. Ond fel Cristnogion, mae mwy na hynny gyda ni hyd yn oed. Mae gyda ni gariad Iesu a Duw a’r sicrwydd bod y cariad hwnnw byth yn mynd i’n siomi ni.

Bydd ein cariad Cristnogol dwfn ein hunain hefyd yn ein clymu ni’n dynn wrth ein gilydd. Fel mae Paul yn ysgrifennu, does dim byd yn gallu ein gwahanu ni oddi wrth ein gilydd oherwydd y cariad hwn: ‘ .. Dyw poen ddim yn gallu, na dioddefaint, cael ein herlid, newyn na noethni, peryglon, na hyd yn oed cael ein lladd!’

Mae cyfnod Covid-19 yn ein rhoi ni i gyd ar brawf. Rhaid i ni wynebu unigrwydd, caethiwed yn y tŷ, gweld eisiau teulu a ffrindiau, ac efalle bydd gofyn i ni brofi salwch tost neu’n waeth, neu golli anwyliaid.

Ry’n ni’n gwerthfawrogi sgiliau a dewrder ein gweithwyr iechyd a gofal i gyd. Er hynny, gallwn deimlo amheuaeth ac ofn wrth glywed y newyddion dychrynllyd bob nos.

Os os daliwn ein cred yn Iesu, fydd dim byd yn gallu siglo ein cariad at ein gilydd. Bydd hynny’n ein cario trwy’r ofnau a’r cyfyngder presennol i gyd.

Gweddïwn

Diolchwn i ti, O Dduw, am dy gariad diderfyn sydd o’n hamgylch ni bob amser. Diolchwn am y cariad ddangosodd Iesu at ei ddisgyblion a’r esiampl roddodd e i ni am sut i garu’n gilydd.

ROBAT POWELL

Overview